Dziennik wojenny. FRANZ HALDER

Książki stanowią zapiski z dziennika Szefa Sztabu wojsk niemieckich gen. Haldera. Tom I (Od kampanii polskiej do zakończenia ofensywy na Zachodzie); Tom II (Od planów inwazji na Anglię do początku kampanii na Wschodzie); Tom III (Od kampanii rosyjskiej do marszu na Stalingrad). Dziennik Franza Haldera, szefa sztabu Generalnego Wojsk Lądowych w latach 1938-1942, jest dokumentem pod wieloma względami wyjątkowym. Spośród innych tego typu dokumentów Dziennik Haldera wyróżnia się niezaprzeczalnym autentyzmem. Nie był spisywany - jak wiele tego rodzaju materiałów - z myślą o późniejszej publikacji, lecz stanowił po prostu osobisty notatnik, mający pomagać mu w codziennej pracy. Wyjątkowość Dziennika, obok podkreślonego już autentyzmu, wynika również z pozycji, jaką zajmował autor w maszynerii wojennej III Rzeszy. Generał Halder uczestniczył bowiem na co dzień w opracowywaniu i realizacji najważniejszych decyzji strategicznych w latach 1938-42. Dziennik ten jest dokumentem naprawdę ważnym i unikalnym. Franz Halder był synem generała-majora. Maximiliana Haldera, dlatego już zawczasu wytyczono dla niego ścieżkę kariery wojskowej. 14 lipca 1902 roku wstąpił do bawarskiej armii królewskiej jako podchorąży. Trafił do 3. Bawarskiego Królewskiego Pułku Artylerii Polowej "Prinz Leopold". Na początku 1903 roku awansował na stopień chorążego. Potem na jeden rok został odkomenderowany do szkoły wojennej w Monachium. Po odbyciu kursu,9 marca 1904 awansował na podporucznika. Następne lata spędził w 3. Bawarskim Królewskim Pułku Artylerii Polowej "Prinz Leopold". Jesienią 1911 został oddelegowany do bawarskiej akademii wojennej. 7 marca 1912 został awansowany na porucznika.