Król Dawid żyje. JULIAN STRYJKOWSKI

Na tryptyk biblijny składają się trzy dłuższe opowiadania o charakterze apokryficznym: Odpowiedz (1982), Król Dawid żyje! (1984) i Juda Makabi (1986). Osia fabularna tych utworów są watki zaczerpnięte bezpośrednio ze Starego Testamentu, skupiające się wokół głównej postaci (Mojżesza w Odpowiedzi, Dawida w Król Dawid żyje! i Judy Makabiego). Stryjkowski wykorzystuje biblijny szkielet fabularny aby pokazać psychikę jednostki uwikłanej w boski plan. W odróżnieniu jednak od pełnych wątpliwości i rozbudowanych psychologicznie postaci z innych utworów, postacie te są tylko pretekstem dla dydaktycznej, wręcz katechetycznej wymowy utworów. Zarysowane w różnym stopniu postaci (np. tragiczna postać Saula i kontrastująca zupełnie płaska postać Dawida, którego jedynym rysem jest oddanie JHWH) są zazwyczaj udowodnieniem tezy, stawianej przez autorski komentarz, że Bogu należy się całkowite oddanie, nawet jeśli nie liczy się z ludźmi, którzy są jego narzędziami w realizacji planu zbawienia narodu żydowskiego.

Mimo podobieństw utwory te różnią się jednak wymowa, odpowiedź można odczytać właściwie jedynie jako wyznanie wiary, Król Dawid żyje! To próba ukazania sytuacji konfliktu z bogiem (choć z tezą, że człowiek powinien się podporządkować), a Juda Makabi to wsparcie walk Żydów o stworzenie własnego państwa. Książki te, jeśli nie będą potraktowane w kategoriach religijnego wyznania autorskiego, tracą dużo na wartości artystycznej przez swoją tendencyjność (zwłaszcza w porównaniu z wcześniejszą twórczością autora).