Życie Maryi Matki Bożej. A. NICOLAS, Ks. E. DĄBROWSKI

Eugeniusz Dąbrowski (ur. 16 maja 1901 w Warszawie, zm. 8 kwietnia 1970 w Warszawie) – ksiądz, biblista, tłumacz Nowego Testamentu, krytyk i wykładowca. Dąbrowski urodził się 16 maja 1901 roku na warszawskiej Pradze w domu rodzinnym przy ul. Białostockiej 4. Ojciec jego, Jan Dąbrowski, był niewykwalifikowanym robotnikiem (w fabryce Wulkan), a matka, Ludwika, zajmowała się wychowywaniem dzieci. Edukację pobierał u sąsiada-nauczyciela, następnie w męskim gimnazjum na Pradze (obecnie VIII Liceum Ogólnokształcące im. Władysława IV w Warszawie). Dla pochodzącego z biednej rodziny Dąbrowskiego nauka była możliwa dzięki stypendium księżnej Marii Michałowej Radziwiłłowej. Po ukończeniu gimnazjum wstąpił do Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. Podczas wojny polsko-bolszewickiej Dąbrowski (wówczas kleryk), udał się na front do służb sanitarnych bez zgody władz seminaryjnych. Te próbowały usunąć Dąbrowskiego i innych alumnów z seminarium, jednak na skutek interwencji władz Kościoła warszawskiego utrzymano ich. W grudniu 1923 diakon Dąbrowski otrzymał z rąk bpa Stanisława Galla święcenia kapłańskie. Jeszcze przed święceniami zawarł w Nuncjaturze Apostolskiej w Warszawie znajomość z ks. G.B. Montinim (w latach 1963-1978 papież Paweł VI), któremu niejednokrotnie służył jako tłumacz. W 1926 Dąbrowski doktoryzował się na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie, w latach 1926–1929 Dąbrowski odbył specjalistyczne studia w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. Przez rok przebywał w Anglii (Oksford, Cambridge), a po trzyletnich studiach w Rzymie odbył półroczną podróż po Bliskim Wschodzie (Turcja, Syria, Palestyna, Egipt). Po powrocie do Polski w 1929 został profesorem Pisma Świętego w Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. W tym charakterze pracował przez piętnaście lat. Habilitował się na UW w 1932, a w 1934 otrzymał stypendium Funduszu Kultury Narodowej na odbycie specjalnych studiów w École des Hautes Études w Paryżu. Na krótko przed wybuchem II wojny światowej Papieski Instytut Biblijny nadał ks. Dąbrowskiemu stopień doktora nauk biblijnych (na podstawie rozprawy napisanej w języku francuskim pt. La Tranfiguration de Jésus – pol. O przemienieniu Jezusa). Aktu promocji doktorskiej dokonał ówczesny sekretarz stanu Stolicy Świętej kard. Eugenio Pacelli, który później w latach 1939–1958 zasiadał na Stolicy Piotrowej jako papież Pius XII. Ks. Dąbrowski został pierwszym Polakiem, który otrzymał tytuł doktora nauk biblijnych i był przez długi czas pozostawał jedynym Polakiem posiadającym ten wysoki stopień naukowy. W lutym 1944 ks. Dąbrowski został zwolniony z funkcji profesora w Warszawskim Seminarium Duchownym i został proboszczem parafii Bożego Ciała na Kamionku w Warszawie (i pozostał nim do śmierci). We wrześniu 1944 uratował przed wysadzeniem w powietrze wotywną świątynię pod wezwaniem Matki Boskiej Zwycięskiej (dziś konkatedrę młodej diecezji warszawsko–praskiej). W kamionkowskiej parafii ks. Dąbrowski przez ponad 26 lat rozwijał szeroko zakrojoną działalność duszpasterską. Po wojnie włączył się w nurt pracy politycznej w kraju. W latach 1951–1953 był wiceprzewodniczącym Komisji Intelektualistów i Działaczy Katolickich przy Polskim Komitecie Obrońców Pokoju. Osobę jego łączono z ruchem PAX, który pod auspicjami ówczesnej władzy zrzeszać miał "postępowych katolików". Ks. Dąbrowski odegrał znaczną rolę w powstaniu Instytutu Wydawniczego PAX. 12 grudnia 1952 r. wygłosił główny referat zjazdu duchowieństwa we Wrocławiu, bardzo krytycznie oceniający działania Episkopatu, zwłaszcza prymasa Wyszyńskiego. W podobnym tonie publikował też na łamach organu prasowego PAX „Słowo Powszechne”. Jednak w końcu września 1953 r., po aresztowaniu przez komunistów kard. Stefana Wyszyńskiego, prymasa Polski, zerwał definitywnie kontakty z tym środowiskiem i już ich nie nawiązał. Ksiądz Eugeniusz Dąbrowski zmarł w Warszawie (w Szpitalu Grochowskim) 8 kwietnia 1970. Pochowany został na warszawskim Bródnie. Przy jego trumnie w kościele Matki Bożej Zwycięskiej na Kamionku modlił się m.in. kard. Stefan Wyszyński.